Końcówkę pandemicznego roku 2020 postanowiłyśmy spędzić w przyjemnych górskich klimatach. Po dłuższym namyśle wybrałyśmy Tatry i Zakopane bo dysponowałyśmy całym wolnym tygodniem. Pomimo wielu zakazów i obostrzeń turystycznych znalezienie noclegu okazało się prostsze niż przypuszczałyśmy. Zarezerwowałyśmy pokój w prywatnej kwaterze blisko centrum i zaraz po świętach ruszyłyśmy Badylkiem do Zakopanego.

Po zameldowaniu się na kwaterze obowiązkowo poszłyśmy na spacer po Krupówkach. Oczywiście nie omieszkałyśmy zjeść słynnego placka ziemniaczanego i wypić grzanego cydru.

Sprawdziłyśmy prognozy pogody na najbliższe dni i okazało się, że nie możemy liczyć na wiele słonecznych dni. A ponieważ właśnie taki dzień miał być nazajutrz, postanowiłyśmy pójść na spacer do Morskiego Oka. Miałyśmy tylko obawy czy droga będzie drożna bo dzień wcześniej halny połamał sporo drzew i TPN wydał ostrzeżenia w tej sprawie.

Wstałyśmy wcześnie rano i pognałyśmy Badylkiem do Palenicy Białczańskiej. Na szczęście na miejscu okazało się, że droga została udrożniona (wycięto powalone drzewa) i szlak jest otwarty. Co prawda pani w kasie ostrzegła, że idziemy na własną odpowiedzialność ale czemu to niby miało służyć - nie wiemy. 

Na szlak dotarło niewiele osób, spacer był więc bardzo przyjemny, a im wyżej się podchodziło, tym więcej śniegu się pojawiało. Po dotarciu do schroniska zrobiłyśmy sobie przerwę, zjadłyśmy na śniadanie kanapki i rozgrzałyśmy się herbatą z termosu. 

Na drugi dzień mocno czułyśmy w nogach „spacerek” nad Morskie Oko. Pogoda się zepsuła i od samego rana padał deszcz. Mimo to wybrałyśmy się na małą przechadzkę Drogą pod Reglami, zaczynając od Doliny Białego. Jest to bardzo przyjemna trasa spacerowa ale niestety okazała się ciężka do przejścia z powodu mocnego oblodzenia. Lód w połączeniu z padającym na niego deszczem stanowił skomplikowany tor przeszkód, a  dodatkowo nie zabrałyśmy ze sobą raczków, sądząc w swej naiwności, że zdecydowanie nam się tego dnia nie przydadzą. 

Doszłyśmy do Wielkiej Polany w Dolinie Małej Łąki i po krótkim namyśle postanowiłyśmy wejść do Tatrzańskiego Parku. Na szczęście w miarę nabierania wysokości lód się kończył, a zaczynał śnieg i dzięki temu o wiele łatwiej było wędrować. Wielka Polana Małołącka nie oferowała nam niestety zbyt wielu widoków z powodu zachmurzenia ale fajnie, że chociaż na chwilę góry się odsłoniły.

Po dotarciu do szosy nie mogłyśmy złapać żadnego transportu do Zakopanego. Zmęczone czekałyśmy na przystanku ponad pół godziny i zaczynałyśmy już trząść się z zimna. Zatrzymałyśmy w końcu taksówkę i za niewygórowaną stawkę dotarłyśmy do Krupówek. Oczywiście byłyśmy strasznie głodne i zmarznięte więc rzuciłyśmy się od razu na kwaśnicę. Udało nam się namierzyć fajną karczmę z dobrym jedzeniem. Po powrocie gorący prysznic, herbata i maści przeciwbólowe trochę nam poprawiły nastrój. Oczywiście był to najciekawszy i najlepszy dzień z całego pobytu.

Postanowiłyśmy jeszcze podejść czarnym szlakiem do Smreczyńskiego Stawu, bardzo uroczego miejsca. Bez pośpiechu wróciłyśmy do parkingu, mijając po drodze tabuny ludzi. Przykro nam było opuszczać Tatry, chociaż czułyśmy jeszcze mocno w nogach wczorajszą wędrówkę.

Po powrocie do Zakopanego poszłyśmy na Krupówki kupić trochę oscypków na prezenty oraz do odkrytej wcześniej karczmy Zapiecek by kupić na wynos giczkę jagnięcą oraz gulasz jagnięcy z hałuskami. Wcześniej próbowałyśmy tam kwaśnicy na baraninie i barszczu z pasztecikami z jagnięciny i wszystko było przepyszne, tak więc dania główne zamówiłyśmy w ciemno, byłyśmy pewne, że również będą przepyszne i rzeczywiście były. Do tego prawdziwe zakopiańskie piwko i obiado-kolacja na pożegnanie wypadu wypadła wyśmienicie.

Nazajutrz rano po śniadaniu spakowałyśmy się i wyruszyłyśmy w podróż powrotną, unikając na szczęście korków. 

Jeśli chodzi o informacje praktyczne to z powodu pandemii nie było nam dane korzystać z większości turystycznych atrakcji. Za parking w Palenicy Białczańskiej zapłaciłyśmy 30zł, za parking Wierch Poroniec 25zł a za parking przy Dolinie Kościeliskiej 15zł. Busik do Kuźnic kosztował 4zł. Ceny biletów do TPN to 6zł za normalny bilet. Za wjazd kolejką na Kasprowy Wierch zapłaciłyśmy po 75zł. Ze względu na covidowe obostrzenia nie były dla nas dostępne kawiarnie, restauracje, baseny, termy. Ale dzięki temu nie było też tłumów turystów, w porównaniu do normalnej sytuacji o tej porze roku. Był to więc bardzo dobry pomysł na spędzenie kilku dni w Tatrach na spokojnych, niezatłoczonych szlakach.