Ruprechticki Spicak w Górach Suchych już kiedyś dał nam się we znaki, kiedy to zimą miałyśmy do niego zaledwie kilkaset metrów, a mimo to musiałyśmy zrezygnować i wrócić (link do posta). Kiedy chciałyśmy zrobić drugie podejście, covid19 pokrzyżował plany. Ale jak to się mówi - do trzech razy sztuka, więc umówiłyśmy się z koleżankami na wspólne zdejmowanie spicakowej klątwy.

Na miejsce startu wybrałyśmy nieczynny od lat 70tych Kamieniołom Kamyki w którym wydobywano melafir. Aktualnie służy on jako miejsce rekreacji mieszkańców pobliskiej Głuszycy i okolic. Zalane wodą wyrobisko stało się malowniczym kąpieliskiem, łowiskiem oraz miejscem biwakowym. Niestety każde przyjemne miejsce przyciąga sporo ludzi, z czego niektórzy to po prostu imprezowicze. Tak też było podczas naszego noclegu przy kamieniołomie. Zjechało się trochę hałaśliwego towarzystwa. Na szczęście noc była dość zimna więc nie wytrzymali długo na zewnątrz. Rano plaża świeciła pustkami i mogłyśmy w ciszy delektować się kawą i widokami. W oczekiwaniu na koleżanki, poszłyśmy na spacer na taras widokowy, z którego pięknie widać cały kamieniołom. 

Na Ruprechticky Spicak wyruszyłyśmy prosto spod kamieniołomu leśną drogą, omijając Raróg. Niebawem weszłyśmy na niebieski, grzbietowy szlak. Idąc tą samą trasą ale o innej porze roku rozpoznawałyśmy znajome miejsca – przełęcz Trzy Koguty czy rozstaje pod Jaworowym Wierchem. 

Letni szlak jest oczywiście bez porównania łatwiejszy ale stromizny nie zmniejszyły się niestety ani trochę. Podejścia były forsowne. Schodząc w dół było nawet ciężej niż zimą kiedy to śnieg trochę amortyzował obciążone stawy.