Republika Federalna Niemiec zrobiła turystom miły prezent w postaci biletów za 9 euro, obowiązujących na komunikację publiczną w okresie wakacyjnym. W każdym miesiącu od czerwca do sierpnia można było kupić taki bilet i hulać po niemieckich pociągach regionalnych, metrze i autobusach praktycznie za friko. Promocja dotyczyła oczywiście nie tylko turystów ale to głównie oni na tym skorzystali.

W związku z tym powstał spontaniczny pomysł weekendu w Berlinie wspólnie z dwoma kumpelkami. Jedna z nich zaproponowała, że możemy skorzystać z gościnności jej cioci, od lat mieszkającej w Berlinie. W ogóle zaplanowałyśmy dojazd w taki sposób żeby poczuć klimat prl-owskich wypraw do stolicy Niemiec. Koleżanki przyjechały do nas pociągiem z Wrocławia, potem samochodem dotarłyśmy do Słubic. Tam zostawiłyśmy samochód na jakimś parkingu i pieszo przekroczyłyśmy granicę. Most graniczny obecnie jest tylko zwykłym mostem ale sporo osób zapewne pamięta wielogodzinne korki, sprawdzanie samochodów, odmowę wjazdu dla co poniektórych i ogólnie spory przemyt dóbr wszelakich, które można było wymienić na marki niemieckie a w późniejszych czasach na euro. Po przekroczeniu mostu poszłyśmy pieszo na dworzec kolejowy i tam zakupiłyśmy nasze 9cio eurowe bilety. 

Za chwilę odjeżdżał pociąg do Berlina. Komunikacja jest sprawna i pociągi jeżdżą średnio co 40 minut. Do Berlina dotarłyśmy godzinę później. Miałyśmy chwilę zawieszenia na dworcu Ostkreuz, szukając właściwej platformy metra. Dojechałyśmy S-bahnem na odpowiednią ulicę, a stamtąd było już 5 minut spacerkiem do berlińskiej cioci. Ciocia przywitała nas bardzo serdecznie oraz poczęstowała obiadem i winem. Było nam bardzo miło i spędziłyśmy z nią trochę czasu na pogawędce. Chciałyśmy jednak w końcu zobaczyć Berlin.

Pojechałyśmy do centrum zwiedzić najbardziej typowe berlińskie miejsca: Alexanderplatz z wieżą telewizyjną, katedrę, Bramę Brandenburską, pomnik pomordowanych Żydów. Udało się też zjeść słynnego carrywursta. Idąc reprezentacyjną aleją do Bramy Brandenburskiej usiłowałyśmy namierzyć jakaś fajną kafejkę ale nic nam nie wpadło w oko. 

Rano wyszykowałyśmy się i w towarzystwie cioci poszłyśmy do pobliskiej kawiarni na śniadanie. Kręciło się mnóstwo osób, widać że miejsce jest popularne. Po zjedzeniu smacznych zestawów śniadaniowych ruszyłyśmy na całodzienne zwiedzanie. Pojechałyśmy najpierw na dworzec ZOO obejrzeć to kultowe miejsce, znane oczywiście dzięki książce „My, dzieci z dworca ZOO”. Podobno nadal jest on miejscem spotkań narkomanów i bezdomnych ale jakoś nie rzucili nam się w oczy. Zajrzałyśmy na Jebenstrasse, gdzie książkowi młodzi narkomani szukali łatwego zarobku. Bardzo fajnie było pozwiedzać sobie te miejsca. Poszłyśmy potem na Kurfurstendamm pokręcić się po ulicy. Namierzyłyśmy kawiarnię naszej ulubionej niemieckiej palarni The Barn. Kawiarnia była umiejscowiona na piętrze z widokiem na okolicę oraz dworzec Zoo. Delektowałyśmy się tam nowym wypałem palarni i kupiłyśmy jeszcze 3 paczki kawy na wynos.

Spacer wzdłuż galerii był bardzo przyjemny. W końcu jednak zgłodniałyśmy i postanowiłyśmy pójść coś zjeść. Miałyśmy namierzone parę knajpek na pobliskim Kreuzbergu, na którym można znaleźć wszystkie kuchnie świata. Podjechałyśmy tam tramwajem i udało nam się znaleźć miejsce w Tajskiej knajpce Lemongrass. Zamówiłyśmy pad thai i inne pyszności. 

Najedzone poszłyśmy z powrotem w stronę przystanku metra ale po drodze zahaczyłyśmy o niesamowicie fajne miejsce RAW Gelande. Znane jest ono przede wszystkim jako miejsce, w którym życie nocne kończy się w niedzielę. Imprezy trwają tu na okrągło, ponieważ na tym terenie znajduje się wiele klubów nocnych, barów, klubów sportowych, są organizowane koncerty, ale także jest to przestrzeń dla projektów międzykulturowych, wystaw i targów, a wszystko to mieści się w zaadaptowanych budynkach przemysłowych. Akurat odbywał się tu pchli targ, z tym że my dotarłyśmy o wiele za późno. Właśnie zwijali kramy. Nie mogłyśmy tego odżałować. Było tu mnóstwo niesamowicie ubranych ludzi i dokładnie tak sobie wyobrażałyśmy Berlin. Postanowiłyśmy zostać w klimatycznej knajpce na winie i piwie i złapać trochę ducha tego miejsca. W ogóle nie chciało nam się stamtąd ruszać tak było fajnie. Siedziałyśmy parę godzin zanim stwierdziłyśmy, że czas zobaczyć coś jeszcze. Pojechałyśmy na Plac Poczdamski obejrzeć Sony Center fantazyjnie podświetlone wieczorem. Nie miałyśmy już jednak jakoś zapału na nocne zwiedzanie i wróciłyśmy do siebie, czyli do mieszkania cioci.