Pierwszą wzmiankę o zamku w Ratnie Dolnym datuje się na 1377 rok. Warownia powstała jako własność rodu de Mussin, a następnie wielokrotnie zmieniała właścicieli. W drugiej połowie XVI wieku zamek został gruntownie przebudowany – to wówczas rozpoczęła się historia obecnego budynku. Na przestrzeni kolejnych wieków obiekt wielokrotnie przechodził przez historyczne zawirowania, a podczas wojny trzydziestoletniej został w dużej mierze spalony. Kolejny właściciel, Daniel Paschasius von Osterberg, odbudował twierdzę w renesansowo-barokowym stylu. Z niewielkimi przebudowami, zamek w Ratnie dotrwał do XX wieku.

Po wywłaszczeniu ostatniej niemieckiej właścicielki władze PRL przekształciły zamek w ośrodek wypoczynkowy. Ratno Dolne nie stało się jednak ulubionym miejscem turystów, którym przeszkadzały zapachy i hałasy z funkcjonującego obok zamku państwowego gospodarstwa rolnego. W stanie lekkiego zaniedbania obiekt wszedł w nową rzeczywistość społeczno-gospodarczą. W 1996 roku kupił go wrocławski przedsiębiorca Edward P., a zaledwie dwa lata później zamek strawił pożar. Od tego czasu, z roku na rok, budowla popada w coraz większą ruinę.

Bogato zdobiony portal, znak rozpoznawczy zamku, wyrasta dziś spomiędzy ruin. Jaskrawa żółć i spokojny błękit kontrastują ze stosem spadłych cegieł i drewnianych belek. Na górze wyróżniają się dwa herby: tarcza, będąca symbolem rodziny von Johnston und Kroegeborn, i muszla, rodowy symbol Elisabeth von Hauteville-Jacquemine. To bodaj ostatnie pozostałości po dawnych właścicielach zamku.