Zamknięty, ogrodzony siatką pałac z zamurowanymi oknami. Jednak przez dziurę w murze można dostrzec ciekawe elementy architektoniczne. Postanawiamy zatem wślizgnąć się przez nią i zeksplorować go od wewnątrz.

Na dolnej kondygnacji ze względu na zamurowane okna panuje ciemność. Jednak oświetlając ściany latarkami zaobserwować można ciekawe sklepienia, kominki i ozdobne sufity. Są też pozostałości po schodach.

Schody prowadzące na piętro są w opłakanym stanie ale da się nimi wspiąć wyżej i dzięki temu podziwiać komnaty ozdobione wyjątkowymi polichromiami na ścianach i sufitach.

Renesansowy dwór z połowy XVI wieku, murowany z kamienia i cegły. Po jego wschodniej stronie położony jest park. Pierwsza rezydencja rycerska powstała w średniowieczu. Najprawdopodobniej był to dwutraktowy renesansowy dwór z początku XVI wieku, który był podstawą obecnej budowli. Pałac początkowo posiadał szczyty i wieżę. Elewacja południowa, północna i wschodnia zachowały dekoracje z drugiej polowy wieku XVII, a w zachodniej części pałacu umieszczony jest ozdobny kamienny portal z drugiej połowy XVIII stulecia. Pałac przebudowywano jeszcze dwukrotnie: w 1866 i na początku XX wieku. W tej dwukondygnacyjnej budowli ocalały na parterze pomieszczenia z oryginalnymi sklepieniami. Sień posiada strop zwierciadlany, zaś pomieszczenia części południowej pokryte są stropami. Z drugiej połowy XVIII wieku pochodzą dwie oficyny w portalach, w których wykuto datę 1667. Pałac wraz z parkiem, znajdującym się po wschodniej stronie budowli, pochodzącym z połowy XIX wieku oraz z dwoma oficynami i czworakiem stanowi zespół pałacowo-folwarczny. Dziś opuszczony popada w totalną ruinę. 

17.03.2019