Pierwszy wyjazd w tym roku został zadedykowany górom i zimie. Mieszkając w Wielkopolsce jesteśmy zawsze poszkodowane brakiem śniegu, musimy więc sobie od czasu do czasu to rekompensować krótkimi wyjazdami.

Postanowiłyśmy połączyć przyjemne z przyjemnym i zarezerwowałyśmy nocleg w fajnym hotelu w Karpaczu, oferującym również strefę relaksu. Plan był taki, że po powrocie ze szlaku będziemy się moczyć w jacuzzi i wygrzewać w saunie. Tak też zrobiłyśmy. 

Hotel „Pałac Margot” znajduje się na obrzeżach Karpacza więc wszędzie jest daleko. Ale to praktycznie jedyna wada tego obiektu. Zaklepałyśmy nocleg przez Booking i w piątek po pracy pojechałyśmy na spotkanie zimy. Dotarłyśmy o przyzwoitej porze, nie zastanawiając się więc długo wskoczyłyśmy w szlafroki (oferowane przez hotel) i pomknęłyśmy do strefy spa. „Pałac Margot” posiada niewielki basen, grotę wrażeń, jacuzzi oraz trzy sauny (fińska, parowa i infrared). Dodatkowymi atrakcjami są grota solna i tepidarium gdzie można się wyleżeć i wygrzać. Dla chętnych jest też spora oferta masaży. Po wieczornym relaksie wróciłyśmy do pokoju i od razu padłyśmy.

Rano wstałyśmy dość wcześnie. Śniadanie jest tu serwowane od 8:00 i o tej właśnie wczesnej godzinie poszłyśmy coś zjeść. Miałyśmy plany na mały trekking. Śniadanie w postaci szwedzkiego stołu nie pozostawia nic do życzenia. Wybór jedzenia był przeogromny, wszystko było świeże i smaczne. Nie miałyśmy jednak czasu na dłuższą degustację. Przebrałyśmy się w ciuchy trekkingowe i podjechałyśmy na parking przy stacji wyciągu na Kopę ale wpierw namęczyłyśmy się ze skrobaniem kilkumilimetrowej twardej warstwy lodu na samochodzie. Oczywiście nie chciało nam się podchodzić pieszo na Kopę, poszłyśmy na łatwiznę i wjechałyśmy krzesełkiem.

Niestety widoczność była prawie zerowa, wszędzie unosiła się gęsta mgła i było bardzo zimno. Ta pogoda miała jednak też swój urok. Przede wszystkim było mało ludzi, a ci których mijałyśmy wyłaniali się z mgły i znikali w niej za chwilę. Spotkałyśmy dwóch wyznawców Wima Hofa, którzy szli w samych szortach i butach. W tym przenikliwym lodowatym wietrze był to naprawdę wyczyn. Trochę im zazdrościłyśmy odwagi ale dla nas to był jednak zbyt wielki hardcore, mimo iż lubimy morsować.

Po wejściu na Śnieżkę widoczność nie zmieniła się ani trochę, choć po cichu liczyłyśmy na okienko pogodowe i inwersję. Słoneczko wyraźnie chciało się przebić przez chmury ale nie dało rady. Pozostało nam więc zejść z góry i ruszyć szlakiem do czeskiego schroniska Lucni Bouda. Właściwszą nazwą niż schronisko byłby hotel górski. Obiekt jest bardzo duży, ceny są niemałe a rezerwacje trzeba robić z dużym wyprzedzeniem. My postanowiłyśmy tylko zdegustować piwo z lokalnego browaru Parohac. Było oczywiście pyszne. 

Po tym miłym relaksie ruszyłyśmy do czerwonego szlaku a potem niebieskim zaczęłyśmy zejście mijając po drodze schroniska Strzecha Akademicka oraz Samotnia. Zajrzałyśmy do środka obu obiektów. Było trochę za wcześnie na obiad więc nie zostałyśmy w środku. Nadal szłyśmy we mgle ale za to mogłyśmy się delektować bielą śniegu, której tak bardzo nam brakowało tej zimy. 

Strzecha Akademicka 

Karpacz, 27-29.01.2023