Radkowskie Skały i Filary Skalne

maja 18, 2021

Po intensywnym dniu kręcącym się wokół Sowiogórskiej Kolei Zębatej postanowiłyśmy przed wieczorem zrobić jeszcze mały spacer po Radkowskich Skałach. Znajdują się one na wysokości 600-700 m n.p.m. w bliskim sąsiedztwie Szosy Stu Zakrętów, łączącej Radków z Kudową-Zdrój. Zaparkowałyśmy na Stroczym Zakręcie, tuż przy wejściu na szlak i w promieniach zachodzącego już słońca ruszyłyśmy na małą, ale za to jakże malowniczą i przyjemną przechadzkę.

Szosa Stu Zakrętów

W najkrótszej wersji można obejść skały pętlą, na którą składają się dwa szlaki oznaczone kolorem niebieskim i zielonym. Zaczyna się ona i kończy na Stroczym Zakręcie. Całość można pokonać w 40 minut. Nam to zajęło oczywiście o wiele dłużej bo co krok robiłyśmy zdjęcia. Niebieski szlak prowadził górą, a zielony dołem skalnego muru.

Trasa: Stroczy Zakręt – Stroczy Zakręt | mapa-turystyczna.pl

Radkowskie Skały i Filary Skalne

Radkowskie Skały to bardzo ciekawe formacje skalne o niesamowitych kształtach. Tworzą ciąg piaskowcowych baszt, filarów oraz fantazyjnie ukształtowanych skał w postaci okazałego muru skalnego o wysokości dochodzącej do 100 m. Poszczególne skały lub ich grupy porozdzielane są stromymi żlebami, labiryntami, tunelami i głębokimi szczelinami.

Widzę tu żółwia wychodzącego z jaskini

Piękny punkt widokowy

Trzeba patrzeć pod nogi by nie wpaść w rozpadliny skalne

Grzybki

Na tym zdjęciu widzę 3 gady

Stare oznaczenie szlaku

Prawie 100 milionów lat temu na terenie Gór Stołowych znajdowało się płytkie morze, które miało największy wpływ na dzisiejszy wygląd skał. Radkowskie Skały powstały w wyniku długotrwałego procesu erozyjnego. W kształtowaniu rzeźby ważną rolę odegrała woda poprzez powierzchniową erozję, jak i oddziaływanie pod ziemią w strefach źródłowych. Zmieniające się warunki klimatyczne w trwającym ok. 70 mln lat okresie wpływały na intensywność rzeźbienia w piaskowcowej płycie tych niezwykłych form skalnych.

Zaciśnięta dłoń

Tunel skalny

Spacer skończyłyśmy po zachodzie słońca. W ciemnościach dotarłyśmy do parkingu na Lisiej Przełęczy za Karłowem. Leżało tu mnóstwo śniegu i było dość zimno. Na parkingu zaplanowałyśmy nocleg żeby nazajutrz wyruszyć na kolejny, tym razem bardzo tajemniczy szlak.