Tak mi się nazwał ten post, ponieważ zaobserwowałam tym razem wiele ptasich samotników. A może sama chciałam je takimi widzieć?

Gdzieś przeczytałam fajny, pasujący do tematu cytat, że czasami nawet ptaki są zmęczone lotem mimo jego piękna. A ptaki w Dolinie Baryczy nie dość, że zmęczone to jeszcze leniwe z obżarstwa. Takie np. czaple - jedzenia mają pod dostatkiem, nie muszą się wysilać, wystarczy że schylą głowę. A takie np. bieliki  - sterczą jak nieruchliwe kuraki i wolą koledze zabrać jedzenie, niż samemu sobie znaleźć czy po prostu chwycić (bo polowaniem nazwać tego nie można).  

  

Po przeciwnej stronie stawu dostrzegamy kolejnego samotnika, który postanowił dla towarzystwa pogadać z bielikami i żurawiami. To już końcówka rykowiska.

Oczywiście na stawach toczy się również bardzo udane życie stadne.

  

Na wieży widokowej byłyśmy zupełnie same. Zachód słońca tym razem nie dopisał ale dzień spędziłyśmy bardzo przyjemnie.

Dolina Baryczy, 24.09.2017