Przemieszczając się w stronę Leskovika, zahaczyłyśmy jeszcze o Permet. W zeszłym roku zatrzymałyśmy się tam tylko na obiad (link), a teraz prócz obiadu chciałyśmy obejrzeć troszkę miasteczko. 

Nawiązujemy w tym miejscu do kulinarii ponieważ wizyta w Permet to przede wszystkim gratka dla smakoszy. Permet należy bowiem do organizacji Slow Food i choć w tutejszych restauracjach nie znajdziecie rozbudowanego menu, to potrawy będące specjalnością lokalu przygotowywane są z najwyższą starannością i smakują naprawdę wybornie. My tym razem wybrałyśmy knajpkę “Te Culi” Slow Food dishes z tradycyjnymi regionalnymi potrawami. Knajpka okazała się bardzo fajną, małą restauracyjką z pysznym jedzeniem, dużymi porcjami i przystępnymi cenami. Niesamowicie mili właściciele pokazali nam kuchnie i dania do wyboru. Po posiłku dostałyśmy gratisowy deser. Potem trzeba było trochę pospacerować by spalić zjedzone kalorie. 

Spacerując po Permecie ma się wrażenie jakby czas się tutaj zatrzymał. Najstarsze zapiski wspominające to miasto pochodzą z XIV wieku. Nie odegrało ono jednak żadnej istotnej roli w historii, nie licząc tego, że było miejscem ścierania się religii, wpływów islamskich i prawosławnych, ale to akurat jest udziałem całego regionu. Miasteczko samo w sobie nie oferuje zbyt wielu atrakcji, a największym jego atutem jest położenie w cieniu gór, na brzegu pięknej rzeki Vjosy. W zeszłym roku miasteczko było akurat w remoncie, gdyż trwała przebudowa jego centralnego placu, dzięki czemu dziś mogłyśmy przespacerować się po odnowionym deptaku z kawiarniami, rzucić okiem na pomnik partyzanta oraz zwiedzić okolicę.

Z Permetu wreszcie ruszyłyśmy do Leskovika (ok. 50 km) ale czy tam w końcu dotarłyśmy? W każdym razie tam właśnie się kierowałyśmy, a jadąc podziwiałyśmy przepiękne górskie krajobrazy i zatrzymywałyśmy się przy klimatycznych wiszących kładkach. Jedną z nich nawet pokusiłyśmy się przejechać Badykiem. Emocje były niesamowite ponieważ ledwo się na niej mieścił na szerokość, a brak pewności jakie obciążenie most wytrzymuje, dodawał jeszcze więcej adrenaliny. Na szczęście most bez problemu utrzymał naszego Badylka.  

Kiedy już zbliżałyśmy się do Leskovika nastąpiła nagła, spontaniczna zmiana planów - robimy odbicie na Grecję i odwiedzamy gorące, opuszczone źródła termalne (link)!