Kto nigdy nie był na Nadodrzu nic nie wie o Wrocławiu. W 1945 roku ze Wschodu na Dworzec Wrocław Nadodrze zjeżdżały pociągi z repatriantami. Tu osiedlali się, szukając opuszczonych, wygodnych, jak najlepiej wyposażonych mieszkań. Tu zakładali warsztaty, żyli, pracowali, bawili się i zabijali. Tu tworzył się polski Wrocław.




Nadodrze to obszar, z którym czas obszedł się nadzwyczaj łagodnie. Tę dzielnicę ominęły poważniejsze zniszczenia w trakcie wojny. Wystarczy pospacerować po brukowanych uliczkach, a szybko przekonamy się, że ta dzielnica zachowała swój wyjątkowy charakter.


 

Na Nadodrzu natkniemy się na malowniczo odrapane XIX i XX-wieczne kamienice, skwery zieleni, szyldy rzemieślniczych sklepów, na podwórka na których kwitnie życie towarzyskie, na zakłady usługowe których próżno szukać w innych rejonach Wrocławia.













Wrocławskie Nadodrze to także kraina kontrastów. Obok odnowionych kamienic, odświeżonych podwórek i lśniących nowością plomb znajdują się zaniedbane zaułki i domy noszące ślady po kulach z II wojny światowej. Czas się tutaj zdecydowanie zatrzymał.




 





Szukając kawy i czegoś do jedzenia trafiłyśmy do fajnego Bistro "Narożnik" przy ul. Rydgiera. Jednak małych klimatycznych kafejek i jadłodajni jest tutaj o wiele więcej (do nadrobienia następnym razem).







 







 












 








Naszymi przewodniczkami "po dzielni" były koleżanki, mieszkające w tym miejscu od lat. Tego dnia trafiły z nami do miejsc, o których istnieniu nie miały pojęcia. Razem weszłyśmy do kilku kamienic i na parę podwórek. Odwiedziłyśmy najważniejszą budowlę dzielnicy - monumentalny Dworzec PKP Wrocław Nadodrze, dawny dworzec kolejki wąskotorowej, siedzibę pierwszej we Wrocławiu straży pożarnej, willę Alzheimera, dom w którym mieszkała Anna German i wiele innych ciekawych miejsc i zaułków.